Sebelum penangkapan Anwar
Setelah dipecat oleh Dr Mahathir sebagai Timbalan Perdana Menteri dan kemudian Timbalan Presiden UMNO pada tahun 1998, karer politik Anwar di anggap akan berakhir. Namun sebaliknya telah berlaku. Anwar telah berjaya menggerakkan masyarakat untuk menentang kezaliman pemerintah dengan melancarkan gerakan rakyat yang di panggil “Reformasi”. Fokus Anwar pada ketika itu adalah untuk menentang korupsi, kronisma dan nepotisma. Namun Anwar tidak sempat menggerakkan gerakan ini kerana beliau kemudiannya di tangkap dan dipenjarakan atas tuduhan liwat. Tugas ini disambut oleh orang-orang kanan beliau berusaha untuk menggerakkan massa menentang kerajaan melalui agenda reformasi.
Semasa Penangkapan Anwar
Setelah Anwar di tangkap, gerakan Reformasi ini seolah-olah tidak dapat dijalankan dengan tersusun kerana ianya lebih kepada sekadar kerjasama yang agak longgar di kalangan parti-parti PAS dan DAP serta disokong oleh gabungan beberapa NGO. Memahami kelemahan ini serta sistem politik yang ada, para penyokong Anwar telah menubuhkan Parti Keadilan Rakyat (PKR) dengan keahlian terdiri dari semua kaum Melayu, Cina, India dan etnik lain.
Satu pemuafakatan di antara parti-parti pembangkang ini, PAS, DAP dan PKR, telah di capai dengan tertubuhnya Barisan Alternatif (BA) bagi menentang Barisan Nasional (BN) pada pilihanraya 1999. Dengan ledakan kemarahan rakyat masih membara di atas pemecatan Anwar, gabungan ini telah berjaya memenangi jumlah kerusi di parlimen yang agak banyak. Malah sebuah negeri iaitu Terengganu telah jatuh kepada BA.
Namun penguasaan BA ini mula nampak keretakan. Antara faktor penting ialah :-
- i. Perbezaan politik yang sangat ketara antara PAS dan DAP. Walaupun ada usaha untuk menyatukan parti pembangkang untuk menentang parti pemerintah namun terbukti ianya menemui jalan buntu apabila parti yang berteraskan Islam, PAS, dan parti berlandaskan sosialis yang diterajui oleh masyarakat Cina, DAP, tidak mencapai kesepakatan. Parti Keadilan Rakyat (PKR) yang cuba memainkan peranan sebagai “orang tengah” untuk menyatukan PAS dan DAP gagal. Jelas pendekatan yang di ambil oleh PAS yang menekan kepada penubuhan Daulah Islam menakutkan golongan bukan Islam, Cina dan India.
- ii. Tidak adanya pemimpin yang menonjol yang mampu menangani isu pelbagai kaum dan kepelbagaian kefahaman ini.
- iii. Perlantikan Abdullah Badawi sebagai Perdana Menteri Malaysia baru yang dianggap rata-rata oleh rakyat Malaysia sebagai ”Mr Clean” telah memberikan harapan baru kepada rakyat Malaysia bahawa akan berlaku pengislahan di dalam pentadbiran negara yang selama ini dipenuhi dengan amalan korupsi.
Akibatnya, pada pilihanraya umum ke-11 pada tahun 2004 BN telah kembali menguasai politik negara dengan kemenangan ”Landslide” dan berjaya mengambil kembali Terengganu.
Pembebasan Anwar
Untuk beberapa ketika pembangkang tidak lagi pasti tentang masa hadapan mereka. Walaupun kemudiannya terbukti Abdullah gagal melakukan pengislahan di dalam pentadbiran negara namun pihak BA tidak mempunyai seorang pemimpin yang berwibawa untuk mencabar BN.
Oleh itu pembebasan Anwar pada tahun 2004, selepas 10 tahun merengkok di dalam penjara akibat fitnah yang direka oleh bekas Perdana Menteri Malaysia, Dr Mahathir, sangat-sangat dinantikan oleh pihak pembangkang. Beliau dilihat adalah satu-satunya pemimpin yang mampu untuk menyatukan pembangkang dan menentang BN. Sikapnya yang liberal disatu pihak dapat menampung pemimpin DAP manakala peribadi dan sejarah beliau yang di lihat pro-Islam telah berjaya meyakinkan pihak PAS. Gabungan dua persepsi ini membuatkan beliau disenangi oleh kesemua pihak dan akhirnya pihak pembangkang telah kembali bersatu di bawah satu gabungan yang di panggil Barisan Rakyat (BR). Kemampuan Anwar di peringkat antarabangsa juga terserlah di mana beliau sentiasa di panggil oleh negara-negara barat dan Arab untuk menyampaikan ucapan dan pandangan. BBC, CNN dan Al Jazeera sentiasa mengikuti perkembangan Anwar dan telah melakukan beberapa siri temuramah dengannya.
Pilihanraya Umum ke 12 pada 8 Mac 2008
Menyedari politik perkauman (race based politic) tidak dapat menarik hati pengundi maka pihak Anwar telah melancarkan manisfesto baru dengan menekankan Keadilan kepada Semua Rakyat tanpa mengira kaum. BR telah melancarkan kempen besar-besaran dalam mengkritik dasar ekonomi negara (DEB) yang memberikan keutamaan kepada golongan Bumiputera (terutama oramg-orang Melayu Islam). BR dakwa bahawa dasar ini yang telah dilaksanakan semenjak 1970, telah disalahgunakan oleh pemimpin politik bagi tujuan untuk mengayakan kaum kerabat masing-masing tetapi bertopengkan kepada kepentingan Bumiputera. Mereka mengajak semua rakyat bersatu tanpa mengira kaum dan agama untuk menentang kerajaan. Pendekatan BR ini telah berjaya merubah pemikiran rakyat Malaysia yang selama ini begitu tertanam dengan politik perkauman yang di terajui oleh UMNO, MCA dan MIC hanya berjuang untuk kaum mereka sahaja.
Walaupun perlaksanaannya masih menjadi tandatanya namun Anwar dan PR telah berjaya merapatkan hubungan semua kaum dan menyatukan matlamat perjuangan mereka ke arah penghapusan rasuah dan salah guna kuasa dalam kerajaan. Pendekatan ini telah berjaya merubah senario politik Malaysia yang tidak pernah berlaku semenjak 50 tahun merdeka di mana rakyat dari pelbagai kaum dan agama bersatu di bawah BR untuk menentang BN. Rakyat buat pertama kali dapat melihat kemampuan pembangkang untuk membentuk kerajaan alternatif di bawah pimpinan Anwar.
Hasilnya pada pilihanraya ke 12 pada 8 Mac 2008, BR telah berjaya menawan 5 dari 13 negeri di Malaysia dan mendapat 82 kerusi parlimen dari 222 kerusi. Ini memberikan kemenangan yang sangat tipis kepada BN dengan ”simple majority”. Malah BR mendakwa bahawa jika tidak ada penipuan semasa pilihanraya tersebut BR sudah berjaya membentuk kerajaan.
Untuk memperkuatkan kesatuan pembangkang maka pada 1 April 2008 semua parti komponen utama pembangkang yang terdiri dari PKR, PAS dan DAP telah membentuk satu front yang digelar PAKATAN RAKYAT (PR). Gabungan baru ini telah di terajui oleh ketiga-tiga parti utama tersebut dan satu Sekretariat Bersama yang di anggotai oleh 3 pimpinan kanan parti masing-masing yang di ketuai oleh Dr. Seri Wan Azizah Ismail (isteri Anwar) yang juga bertindak sebagai Ketua Pembangkang. Untuk menambah tekanan kepada pihak pemerintah, pada 10 Julai 2008, PR telah mengutarakan usul undi tidak percaya kepada Abdullah di dalam sidang parlimen. Namun seperti yang di jangka usul ini telah ditolak oleh Speaker Parlimen. Kedudukan Dr Wan Azizah sebagai Ketua Pembangkang kemudian diganti oleh Anwar apabila Anwar telah menang di dalam pilihanraya kecil di Permatang Pauh pada bulan September 2008 lepas. Anwar telah meneruskan tekanannya kepada Abdullah untuk meletak jawatan dan seterusnya mengambil alih pimpinan kerajaan. Namun sehingga artikel ini di tulis peralihan kuasa ini masih belum berlaku.
Implikasi Pilihanraya Umum ke 12 pada 8 Mac 2008
1. Kedudukan UMNO dan Barisan Nasional (BN)
Keputusan pilihanraya ini memberikan tamparan yang sangat hebat kepada BN yang terpaksa menghadapi kritikan bukan saja di kalangan parti-parti komponen tetapi juga dikalangan ahli parti sendiri. UMNO selaku parti komponen peneraju di dalam BN telah menghadapi krisis kepimpinan yang sangat kritikal. Ahli-ahli UMNO mula mempersoalkan kewibawaan Abdullah Badawi untuk terus memimpin. Ramai di kalangan ahli menyalahkan Abdullah terhadap kegagalan beliau untuk menangani isu-isu ekonomi, gejala kronisma yang melibatkan kaum keluarga beliau, melantik pemimpin-pemimpin yang telah ditolak untuk menerajui dalam kabinet dan sikap beliau yang tidak tegas di dalam menangani isu-isu penting negara. Ada juga ahli UMNO yang medakwa bahawa pembebasan Anwar oleh Abdullah sebagai punca kekalahan BN dalam pilihanraya lepas. Abdullah juga dikritik oleh bekas PM Tun Dr Mahathir yang secara terang-terangan menyalahkan kekalahan BN adalah disebabkan kelemahan Abdullah dan mendesak Abdullah melepaskan jawatan sebagai Presiden UMNO dan seterusnya Perdana Menteri. Untuk menyatakan ketegasan beliau Dr Mahathir telah bertindak untuk keluar dari parti UMNO dengan sebilangan pengikutnya.
Tekanan yang paling kuat di hadapi oleh Abdullah adalah dari Timbalannya sendiri, Najib Razak yang dilihat mampu memulihkan kembali perpecahan di dalam UMNO dan juga BN. Penyokong-penyokong Najib telah mendesak Abdullah melepaskan jawatan kepada Najib secepat mungkin. Ini telah menyebabkan Abdullah terpaksa membuat perjanjian dengan Najib untuk menyerahkan jawatan Perdana Menteri pada tahun 2010. Namun penyokong Najib masih tidak puas hati kerana masa itu terlalu lama dan ini akan mengakibatkan UMNO dan BN akan lebih parah lagi. Abdullah akhirnya akur dengan tekanan ini dan mengumumkan kemungkinan beliau akan menyerahkan jawatan Perdana Menteri kepada Najib dengan lebih awal dari 2010 tetapi tidak di beritahu bila. Perebutan kuasa juga berlaku di peringkat akar umbi yang mengakibatkan perpecahan yang sukar dibendung lagi.
Secara umum, rakyat melihat UMNO bukan saja sebuah parti yang korup tetapi telah jauh menyeleweng dari matlamat sebenarnya untuk memperjuangkan bangsa Melayu. Sebaliknya ia dilihat sebagai sebuah parti politik yang hanya untuk mengaut harta oleh puak tertentu dan menunggu masa untuk berkubur. Keyakinan rakyat terutamanya golongan muda terhadap UMNO telah tiada apabila majoriti pengundi-pengundi belia telah mengundi pembangkang (PR) di dalam pilihanraya yang lepas.
Keputusan pilahanraya ini juga telah memberi kesan yang sangat parah kepada parti-parti komponen di dalam BN. Parti-parti komponen utama di dalam BN seperti MCA (diterajui oleh Cina), MIC (parti kaum India) dan GERAKAN (parti etnik campuran tetapi 98% dikuasai Cina) juga menghadapi tekanan yang sama. Presiden parti MCA telah mengumumkan keengganan untuk bertanding jawatan Presiden pada pemilihan parti Okotober 2008 kerana merasakan telah gagal meyakinkan orang-orang Cina untuk menyokong kerajaan. Presiden MIC pula telah kalah di dalam pilihanraya lepas dan kini menghadapi tekanan yang kuat dari bangsa India yang inginkan beliau meletak jawatan. Lebih parah lagi ialah parti GERAKAN yang mana bukan saja presidennya gagal menang dalam pilihanraya tetapi juga telah kehilangan sebuah negeri yang di perintah mereka, Pulau Pinang.
Perpecahan di dalam BN mula nampak ketara apabila parti-parti komponen ini sudah mula berani bersuara menentang UMNO di atas beberapa insiden yang di lakukan oleh ahli-ahli UMNO di anggap berbau perkauman. Ini telah menimbulkan kemarahan oleh kaum Cina terutama GERAKAN. Sudah timbul suara di mana GERAKAN mungkin akan meninggalkan BN dan bergabung dengan PR.
2. Perancangan Anwar menjadi Perdana Menteri
Kemenangan PR yang sangat memberangsangkan telah memberikan keyakinan kepada pihak pembangkang bahawa peluang untuk merubah kerajaan semakin hampir. Namun ia tidak mungkin berlaku tanpa Anwar sendiri terpilih untuk menjadi ahli parlimen. Akhirnya isteri beliau Dr Wan Azizah telah bersetuju untuk mengosongkan kerusi di parlimen Permatang Pauh untuk memberi laluan kepada Anwar untuk bertanding dan seterusnya menjadi ahli parlimen bagi mengetuai pihak pembangkang dalam laluan mereka ke Putrajaya. Kemenangan Anwar di dalam pilihanraya kecil ini dengan majoriti yang lebih besar telah memberikan tamparan sangat besar kepada kepimpinan Abdullah walaupun semasa kempen, seluruh jentera kerajaan dan media masa telah di gunakan untuk memburukkan pembangkang terutama Anwar. Buat kali kedua Anwar telah dituduh melakukan liwat dengan pembantu khas beliau. Sehingga hari ini tuduhan itu masih belum dibicarakan. Di dalam kempen berkenaan Abdullah sendiri telah turun padang untuk membantu calon BN tetapi jelas ia tidak memberi kesan.
Ketidaksabaran Anwar untuk menjadi Perdana Menteri jelas ketara apabila beliau telah mula melobi ahli-ahli parlimen dari BN untuk bersama-sama dengan PR. Walaupun beberapa pemimpin PR agak kurang bersetuju dengan pendekatan melobi ini, namun Anwar dan orang-orang kanan beliau terus mengadakan pertemuan-pertemuan dengan ahli parlimen BN. Usaha ini dan di tambah dengan masalah yang wujud dalam BN telah mula mendapat keyakinan ahli parlimen BN untuk bersama PR.
Anwar kemudian telah mengumumkan bahawa beliau telah mempunyai senarai ahli parlimen BN yang sanggup meninggalkan BN dan bergabung dengan PR dan seterunya memberikan PR majoriti tipis untuk membentuk kerajaan baru (PR hanya memerlukan 31 ahli parlimen untuk mendapat majoriti dalam Dewan Rakyat). Tarikh 16 September 2008 telah di letakkan sebagai tarikh di mana peralihan kuasa akan berlaku. Namun tidak ada apa-apa yang berlaku pada tarikh tersebut dengan Anwar memberikan alasan bahawa ahli-ahli parlimen yang ingin menyertai PR telah di sekat dari berbuat demikian. Kini Anwar mula melobi Yang Di Pertuan Agung (yang mempunyai kuasa mutlak untuk menyuruh Perdana Menteri meletak jawatan) untuk mendapat mandat bagi membentuk kerajaan baru. Di fahamkan surat untuk Anwar mengadap Baginda telah diserahkan dan kini menunggu persetujuan Agung untuk berjumpa dengan Anwar. Namun Abdullah dengan nada tegas telah menyatakan beberapa kali bahawa BN akan melakukan apa saj demi menjaga kekuasaan yang ada pada mereka. Kini tuduhan bahawa Anwar menjadi ancaman kepada keselamatan negara sudah mula di war-warkan dan sudah ada suara-suara yang menjangkakan bahawa Anwar akan ditangkap buat kali kedua di bawah ISA. Namun Anwar masih meneruskan misinya untuk ke Putrajaya dan dari maklumat dalaman 21 Okober menjadi tarikh baru perubahan kerajaan.
3. Kedudukan Bangsa Melayu dan Islam
Menyedari bahawa sokongan dari kalangan orang Melayu terhadap UMNO semakin terhakis, Abdullah telah cuba membuat perundingan dengan PAS (yang merupakan parti orang Melayu yang beragama Islam) bagi membentuk kerjasama demi kepentingan bangsa Melayu. Dalam masa yang sama dominasi bangsa lain yang bukan beragama islam di dalam PR telah membimbangkan sebahagian dari pimpinan PAS mengenai masa depan agama islam sendiri. Laungan Anwar untuk menghapuskan dasar ekonomi kerajaan dan membentuk dasar baru yang mengutamakan keadilan kepada semua kaum juga membimbangkan orang-orang Melayu tentang kemampuan mereka untuk bersaing terutama dalam dunia perniagaan. Kebimbangan2 ini telah memdorong sebahagian pihak pimpinan PAS untuk berunding dengan UMNO demi untuk menjaga maslahat bangsa dan agama. Malah beberapa inisiatif juga telah di buat oleh beberapa NGO yang berteraskan Melayu untuk bergabung dan mempertahankan bangsa Melayu dan agama islam.
Dua pertemuan telah di adakan antara Abdullah sendiri dengan kepimpinan PAS. Berita pertemuan ini telah tersebar luas di dalam media masa negara dan mendapat kritikan yang sangat keras dari pimpinan PAS yang lain yang tidak tahu tentang pertemuan tersebut dan juga dari parti komponen pembangkang dalam PR. Ramai pemerhati politik dan ahli-ahli parti komponen PR melihat pertemuan itu hanyalah muslihat UMNO bagi mengekalkan kuasa dan juga bertujuan untuk memecahbelahkan perpaduan di dalam PR. Pimpinan PAS yang terlibat dengan perbincangan tersebut telah berhempas pulas untuk meyakinkan kembali ahli-ahli parti bahawa pertemuan itu bukan untuk bekerjasama tetapi hanya untuk muqabalah dan menegaskan pendirian PAS.
Bagi masyarakat islam yang lain, kebimbangan ini terus ada di mana kemungkinan ahli-ahli parlimen dari Sabah yang dijangka akan masuk PR, majoritinya bukan bergama islam. Ini bererti bahawa tidak mustahil Malaysia akan di perintah oleh orang-orang bukan Islam jika sekirannya mereka mendominasi di dalam PR. Untuk itu bagi meyakinkan rakyat yang beragama Islam, Anwar telah beberapa kali menegaskan bahawa beliau tidak akan mensia-siakan agama Islam jika beliau menjadi Perdana Menteri.
4. Kewujudan sistem dua parti
Penganalisis politik ramai menjangkakan bahawa perkembangan yang berlaku melambangkan kematangan politik rakyat Malaysia. Rakyat sudah mula berfikir sebelum mereka mengundi. Dengan perkembangan teknologi membolehkan rakyat mendapat maklumat-maklumat terkini tanpa bergantung kepada media massa kerajaan yang di kawal sepenuhnya oleh pihak pemerintah. Rakyat memilih bukan lagi berdasarkan kepada kemegahan kepada sesuatu parti tetapi kepada parti yang mampu membawa perubahan dari sistem yang korup kepada keadilan untuk semua kaum. Ertinya semua kaum harus bergabung di bawah satu parti tanpa mengira agama dan bangsa dan berjuang untuk satu matlamat. Sistem kepartian berdasarkan kaum tidak lagi relevan.
Penggabungan parti pembangkang di dalam PR membayangkan bahawa rakyat menolak parti-parti serpihan dengan matlamat-matlamat yang berbeza tetapi rakyat menerima jika semuanya bergabung dan menuju ke arah yang sama. Sebagaimana yang berlaku di Amerika yang mempunyai parti Demokrat dan Republikan, ia juga mungkin akan berlaku di Malaysia yang mempunyai BN dan PR. Walaupun begitu, semuanya hanya ramalan dan tidak pasti sama ada rakyat benar-benar bersetuju dengan sistem dua parti atau tidak.
5. Pendekatan Islam Sederhana
Kekalahan teruk yang di alami oleh PAS pada pilihanraya ke 11 pada tahun 2004 telah memberi pengajaran berguna kepada parti Islam ini. Pendekatan mereka yang menekankan isu penegakan Daulah Islam terbukti dianggap agak ”extreme” dan gagal mengambil hati para pengundi terutama orang-orang bukan Islam (Cina dan India). Walaubagaimanapun Anwar telah berjaya memujuk pimpinan PAS untuk tidak menekankan isu Daulah Islam ini bagi menjaga kesepakatan dengan DAP bagi menghadapi pilihanraya ke 12. Oleh itu PAS telah mempamerkan manifesto yang lebih mesra pengundi dengan mengumumkan Negara Kebajikan (bukan lagi Negara Islam). Pendekatan ini telah di sambut baik oleh rakyat hingga PAS mampu untuk menguasai 3 negeri Perak, Kedah dan Kelantan.
Namun persoalan kini timbul sejauh manakah berkesannya peranan PAS di dalam PR? Ini agak membimbangkan sebahagian rakyat kerana takut PAS sendiri akan larut dengan pendekatan liberal yang di bawa Anwar hingga mereka terpaksa berkompromi banyak perkara dengan DAP dan pimpinan PKR yang bukan Islam dalam isu-isu yang menyentuh soal agama. Untuk meyakinkan pendokong-pendokong Islam Ustaz Abd Hadi, Presiden PAS, telah membuat kenyataan baru-baru ini bahawa apapun yang berlaku (jika terjadinya peralihan kuasa) Islam mestilah diutamakan. Kenyataan ini agak melegakan ramai pihak kerana rakyat tahu bahawa PR sangat memerlukan PAS.
Rumusan
1. Pilihanraya ke 12 lepas berjaya membawa perubahan di dalam senario politik Malaysia di mana rakyat telah mula sedar bahawa politik perkauman sudah tidak lagi relevan di dalam abad ini. ”People’s Power” yang sering berlaku di dunia ketiga, kini di lihat telah berlaku di Malaysia. Menyedari hal ini kerajaan mula agak terbuka dalam mendengar suara rakyat dan dengan itu peranan NGO dalam mengenegahkan suara rakyat di lihat akan menjadi semakin penting.
2. Dengan beberapa negeri jatuh ke tangan PR, maka peluang untuk berdakwah menjadi lebih besar di sebabkan pendekatan PR yang ”Dari rakyat dan Untuk rakyat” serta kebebasan bersuara dan beragama.
3. Sehingga hari ini keadaan politik masih tidak menentu dengan Anwar mendakwa boleh menukar kerajaan tetapi dalam masa yang sama BN masih bertegas akan menghalang mana-mana cubaan untuk ”merampas” kuasa mereka. Dengan kejatuhan ekonomi di Amerika yang teruk di tambah kebimbangan para pelabur mengenai kestabilan politik negara, Malaysia di jangka akan terus mengalami kemelesetan ekonomi dalam jangka masa yang panjang.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan